Tuja szmaragdowa, inaczej zwana żywotnikiem zachodnim, jest to bardzo popularna odmiana, często stosowana do zakładania szpalerów i żywopłotów. Roślina ta jest mrozoodporna, a jej igły nie brunatnieją na zimę, dzięki czemu możemy cieszyć się pięknym, nasyconym i zielonym kolorem igieł przez większą część roku.
Tuja szmaragdowa osiąga szerokość 2-2,5 metra oaz wysokość 8-10 metrów. Posiada wąsko stożkowaty kształt, co sprawia że ciężko jest nam osiągnąć ładny, szczelny żywopłot, ale nie jest to niemożliwe.
Przy zakupie tej rośliny iglastej należy zwrócić uwagę na kilka ważnych szczegółów. Ważny jest wygląd całego krzewu, a nie sam wzrost rośliny. Powinien on wyglądać zdrowo oraz „grubo”. Chude i wysokie tuje w młodości nie zagęszczą się od dołu tylko będą gołe i brzydkie w przyszłości. Jeśli kupujemy tuje kopane z gruntu, musimy zwrócić uwagę by posiadały dużą bryłę korzeniową.
Zakładając żywopłot z tui szmaragdowej należy zwrócić uwagę przede wszystkim na odległości zarówno między drzewkami, jak i odległość od ogrodzenia. Jeśli zależy nam na gęstym, szczelnym żywopłocie, odległość pomiędzy krzewami powinna wynosić około 50 cm. Natomiast od płotu powinna to być odległość w granicach 40-60 cm. Jeżeli posiadamy psa, powinniśmy przy tym uwzględnić jego wielkość i gończy charakter. Małe sadzonki nie tolerują psiego moczu oraz mogą być przez dużego, biegającego przy płocie psa po prostu zadeptane. W takim przypadku najlepiej odgrodzić krzewy od psa, chociaż w początkowym okresie, gdy sadzonki są małe oraz zachować taką odległość, aby w późniejszym okresie pupil miał miejsce do biegania przy ogrodzeniu i nie niszczył krzewów.
Pas ziemi, na którym sadzimy tuje, powinien być wcześniej odpowiednio przygotowany. Pas ten pielimy oraz wysypujemy korą. Musimy również zabezpieczyć grunt przed wzrostem chwastów przez zastosowanie np. agrotkaniny. Tuje szmaragd nie mogą rosnąć na trawniku, powinny być od niego odseparowane. Obecność trawy oraz chwastów powoduje konkurencję o składniki odżywcze i trudność w obsychaniu dolnej części krzewów, a to może prowadzić do chorób grzybiczych.
Szukając miejsca dla tui szmaragdowej powinniśmy wybrać miejsce nasłonecznione, ewentualnie lekko zacienione.
Miejsce na sadzonkę również wymaga specjalnego przygotowania. Wykopujemy dół o średnicy 50 cm oraz głębokości co najmniej 30 cm. Należy go wypełnić mieszaniną ziemi rodzimej, torfu, gliny, kompostu i starego obornika oraz dobrze nawodnić. Następnie wsadzamy krzew i ściółkujemy ziemię w około.
Tuje szmaragdowe są bardzo wymagające jeśli chodzi o nawadnianie. Szczególnie w pierwszych latach po posadzeniu. Podlewając, należy lać wodę pod krzew, a unikać zraszania igieł, gdyż mokre mogą ulec poparzeniu w promieniach słońca. Najlepszą porą na podlewanie jest wcześnie rano lub wieczorem.
Warto również pamiętać, że ta roślina iglasta ma dosyć płytki system korzeniowy, dlatego warto pamiętać o podsypywaniu krzewów drobną korą lub ściółką. Ściółka staję się magazynem wilgoci i składników odżywczych, a przy rozkładzie dodatkowo zakwasza glebę, co tuje szmaragdowe uwielbiają.
Kolejną istotną sprawą jest nawożenie. Warto stosować specjalne nawozy do iglaków, które nie tylko dostarczają odpowiednich składników, ale również zawierają w składzie substancje zakwaszające, np. siarczan amonu. Trzeba jednak uważać, by nie przenawozić krzewów azotem, gdyż roślina ta może stać się bardziej podatna na choroby oraz może zostać zaburzona forma, przez zwieszające się gałązki.
Powinniśmy również zapobiegawczo podlewać tuje środkami przeciwgrzybiczymi, ponieważ blokują one rozwój grzyba. Zapobiega to atakom grzybicy objawiającymi się brązowieniem krzewów od środka i od dołu.
Należy uważać na cięcie krzewów. Źle wykonane cięcie może zniszczyć estetyczny wygląd krzewu. Nieprawidłowe przycięcie wierzchołka może nawet spowodować rozrastanie się krzewu na boki, natomiast umiejętne cięcie pozwala na zlikwidowanie nierównego wzrostu i wyrównanie krzewów. Najlepiej rozpocząć przycinanie wtedy, gdy krzewy osiągną odpowiedni wzrost, czyli powyżej 1,5 metra. Wcześniej można nieco przycinać wierzchołki tuj wyrastających ponad inne.
Idealną porą na przycinanie drzewek jest wczesną wiosną – przełom marca i kwietnia, zanim ruszy wegetacja. Wtedy przycinamy czubki i zeszłoroczne przyrosty o około 50-70%. Warto również przy tym usunąć wszystkie martwe i brązowe gałązki. Krzew wygląda estetyczniej, ale przede wszystkim mogą one przechowywać czynniki chorobotwórcze, które mogą powodować choroby w okresie wegetacyjnym. Drugie cięcie powinniśmy wykonać w czerwcu. Ścinamy tuję na 1/3 wysokości młodego przyrostu. Ostatnie cięcie zagęszczające wykonujemy w połowie lipca, na wysokości około 1 cm. Nie przycina się tuj jesienią, gdyż trzeba dać krzewom czas na zabliźnienie i przygotowanie do przezimowania.
Zimą dobrze jest związać krzewy sznurkiem, aby śnieg nie zaginał i rozłamywał im gałązek na boki.
Odpowiednio pielęgnowana tuja szmaragdowa będzie piękną ozdobą każdego ogrodu, czy to pojedynczo, czy w szpalerze, czy też jako żywopłot.
